Dawnymi czasy, w okresie Świąt Bożego Narodzenia, kolędnicy wędrowali od chaty do chaty z szopką i lalkami. Wędrowni przebierańcy prezentowali zgromadzonej gawiedzi widowisko opowiadające o narodzinach Jezusa, złym królu Herodzie, a także trzech Królach, pasterzach, Diable, Aniele i Śmierci. Niestety, dzisiaj ten piękny obyczaj prawie już zaginął. Właśnie dlatego Teatr Qfer przywołuje go na scenie w spektaklu  „Szopka  Chłopska”.

Dwójce aktorów partneruje kilkanaście kukiełek. Sceny biblijne i intermedia rozgrywane są na przemian w szopce i przed nią. Aktorzy śpiewają z zapałem wiejskich kolędników liczne kolędy i pastorałki, głosząc światu dobrą nowinę. Zapraszają do wtórowania publiczność.

Język spektaklu ujętego w klamry kolędniczego widowiska ubarwiony gwarą, ale całkowicie zrozumiały, akcja wartka, historia rzewna i śmieszna zarazem. Całość rozegrana w doskonałym tempie.

Na śmietniku mieszka tajemniczy, lekko roztargniony, dziwnie ubrany Pan Bałaganiarz. Pilnuje porządku, przechowuje „skarby”, które ludzie wyrzucają i wykorzystuje je do tworzenia przeróżnych historii. Jego opowieści są zaskakujące. Zaprasza do zabawy Zuzię, która przychodzi wyrzucić śmieci. Razem wyczarowują szklane, papierowe, plastikowe i blaszane lalki. Z kolorowych pojemników na odpady wyłaniają się niezwykłe wersje znanych i lubianych bajek, w których wszystko staje na głowie: "O królewnie Śmieszce", "O robaku i rybce", "Nieprzemakalnym Kapturku". Rodzą się ciepłe, humorystyczne, rozśpiewane historie.

Zgrabne połączenie zabawy z edukacją ekologiczną.

Kapitan Gary wraca po rocznym rejsie do lubej Różyczki. Ofiaruje jej prezent - muszlę z Wysp Koralowych, która szumi o losach Małej Syrenki - córki króla mórz Trytona i jej przyjeciela - Małego Żółwika.

Syrenka uwielbia zwiedzać wraki i szukać ludzkich skarbów. Tęskni za poznaniem świata, który jest na powierzchni wód. Pewnego dnia, podczas burzy, ratuje tonącego Księcia i zakochuje się w nim. By być blisko ukochanego, szuka pomocy u Wiedźmy Morskiej, która za cenę pięknego głosu Syrenki zamienia jej ogon na nogi. Wyrzeczenie zostaje nagrodzone.

W spektaklu nie ma cienia posępnego nastroju, który odczuwamy czytając baśń Andersena. Przedstawienie toczy się wartko, tanecznie, z humorem. Okraszone jest pięknymi, melodyjnymi piosenkami w żeglarskim klimacie i ilustracjami muzycznymi.

Aktorzy wykorzystują różnorodne techniki lalkowe: marionetka - Król Tryton, sycylijka - Mała Syrenka, Książę, pyskówka - Wiedźma Morska, pacynka - Żółwik. Klasyczna baśniowa konwencja , nastrojowa muzyka i wyeksponowany wątek przyjaźni między Syrenką, a Żółwikiem wpływają na przyjazny dzieciom klimat spektaklu.

Któż nie zna bajki o Czerwonym Kapturku, nie pamięta złego wilka, jego zębów i pyska wystającego spod falban babcinego czepka? Ta historia z naszego dzieciństwa przekazywana przez dziadków jest stara, jak świat. Był jednak ktoś, kto po raz pierwszy oczami wyobraźni zobaczył dziewczynkę w czerwonym kapturku, idącą przez las do chorej babci. Kim był autor pomysłu? Jak bajka powstawała? Dlaczego kapturek był czerwony, a nie np. żółty?

Młody widz poznaje roztargnionego bajkopisarza, któremu w wymyślaniu historii już wymyślonej pomaga wielki autorytet w dziedzinie bajek, Mistrz Bajader. Ponieważ panowie prowadzą twórcze spory, rozjemcą staje się Niania, która też chce mieć wpływ na kształt bajki, co jest źródłem wielu komicznych sytuacji. Dzieci stają się świadkami trudnego procesu twórczego, aktywnie w nim uczestniczą, by w finale powstała bajka oparta co prawda na znanym motywie, ale z czterema Kapturkami i oddziałem myśliwych.

Spektakl posiada też walor dydaktyczny. Młody widz uczy się kolorów, poznaje arkana sztuki aktorskiej. Szczęśliwcy mogą wystąpić na scenie, a nawet zniknąć w przepastnym brzuchu wilka. Na kanwie znanej bajki powstało żartobliwe i rozśpiewane widowisko familijne.

„Jaś i Małgosia” to znana wszystkim bajka o niesfornych dzieciach drwala, które wyruszają z obiadem dla taty w las. Gubiąc się w leśnej gęstwinie napotykają chatkę Baby Jagi...

Spektakl zagrany z przymrużeniem oka, ale jednocześnie ze szczyptą dydaktyzmu. Mali bohaterowie to rozbrykane rodzeństwo, które nie zawsze ma ochotę słuchać swoich rodziców, przez co niestety wpada w kłopoty.

Z czasem Jaś i Małgosia przekonują się, że takie zachowanie, podobnie jak łakomstwo, nie popłaca.

Przedstawienie grane w dwóch planach: aktorskim i lalkowym, jest łatwe w odbiorze i przyjazne dla najmłodszych.

Koszałek Opałek - największy krasnal świata opowiada historię o Królewnie Śnieżce. Prosi o pomoc publiczność. Jego sprzymierzeńcem jest też niesforna Papużka. Zaproszone do wspólnej zabawy dzieci odgrywają role królewny, królewicza, łowczego i krasnoludków. Ubrane w kostiumy stają się aktorami.

"Królewna Śnieżka" jest spektaklem - zabawą dla dzieci i ich rodziców. Humorystyczne dialogi, wpadające w ucho piosenki - pokazywanki oraz kolorowa scenografia składają się na emocjonujące widowisko plenerowe.

Spektakl zagrany był ponad 1000 razy, między innymi na takich imprezach, jak: Jarmark Św. Dominika w Gdańsku, Festiwal Teatrów w Walizce w Łomży, Lato Teatralne w Lesznie, Spotkania Teatralne na Zamku w Poznaniu, licznych imprezach plenerowych i festynach.

Spektakl o odwiecznym zamiłowaniu małych i większych chłopców do majsterkowania. Sprawa wydaje się oczywista, gdy trzeba coś „rozłożyć”, niestety komplikuje się, gdy potem trzeba to „złożyć”...

Zawiązanie akcji następuje w zakładzie mechanika Teodora Niedźwiedzia, do którego na naukę naprawy samochodów zgłasza się uczennica Kasia Marek. Dziewczynka zaczyna opowiadać bajkę o naiwnym Misiu i przebiegłym Lisku, bajkę, która wkręca w swe tryby i ją, i Teodora. Przedstawienie jest dynamiczne, rytmiczne, absorbuje widza narastającą różnorodnością odgłosów jeżdżących aut, mruczących silników, podśpiewywania, muzycznych opowieści, rozmów.

Obok lalek pyskówek i aktorów żywoplanowych, na scenę zapraszane są dzieci. Bajka z oczywistym morałem, że bez uczciwej, sumiennej pracy niczego nie można osiągnąć. Dobrą zabawę gwarantują śmieszne sytuacje, dialogi i „jeżdżąca” niespodzianka.

Spektakl o przyjaźni i pielęgnowaniu marzeń.

Po śmierci ojca młynarza, dwaj bracia dzielą majątek. Starszy dostaje młyn, młodszemu w spadku przypada kot. Ale jak to w bajkach bywa... Kot wcale nie jest zwykłym kotem...

Niezrażony niesprawiedliwym podziałem majątku, Janek z towarzyszem ruszają w świat, by szukać szczęścia. Kot ujęty dobrocią chłopaka, który ofiaruje mu odziedziczone po dziadku buty, postanawia odmienić jego los i pomóc w spełnieniu najskrytszych marzeń. Niebawem nadarza się okazja: przejeżdża królewski orszak. Czy Janek zdobędzie serce Królewny? Czy każde marzenie uda się spełnić? Plan wydaje się niełatwy, ale nie ma rzeczy niemożliwych dla sprytnego Kota w butach.

Sympatyczni bohaterowie, wesołe piosenki, okraszone coraz rzadziej spotykanymi lalkami jawajkami.

Ciepła, humorystyczna opowiastka o Królu, którego bardzo bolał ząb. Strach przed dentystą okazuje się jednak silniejszy od bólu. Rodzi to wiele zwariowanych sytuacji, a nieobliczalne decyzje władcy zagrażają królestwu. Dzięki genialnemu planu najbliższych, wszystko dobrze się kończy.

Przedstawienie utrzymane jest w konwencji „katarynkowej”. Gdański kataryniarz wraz z Rudolfem - papugą opowiada historię cierpiącego króla, samemu przy tym uskarżając się na ból zęba.

Bajka opowiedziana za pomocą 12 figurek kukiełkowych, przy dźwiękach melodyjnej katarynki przekonuje do mycia zębów i pomaga pokonać lęk przed wizytą u dentysty.

Drogowy zawrót głowy, czyli bajka o bezpieczeństwie bez cienia dydaktyzmu.

Aktor rozpoczyna przedstawienie, jednak w słowo wchodzi mu policjant chcący wygłosić prelekcję. Po krótkiej wymianie zdań dochodzą do porozumienia i postanawiają połączyć siły inscenizując wspólnie opowieść o Miśku - piracie drogowym. Formalny charakter posterunkowego w połączeniu z artystycznymi zapędami aktora są źródłem wielu komicznych sytuacji. Dzieci przyswajają zasady ruchu drogowego, znaki drogowe, uczą się zachowań wobec nieznajomych poprzez aktywny udział w przedstawieniu, piosenki i wspólną zabawę. W spektaklu występują również lalki - pyskówki.